Pokój pracy to miejsce naszego wysiłku, zaangażowania i dyscypliny. Ćwiczenie siebie, stawianie wymagań sobie nie jest łatwe. Nikt nie lubi dyscyplinowania, to zagadnienie dziś bardzo niepopularne. W obecnych czasach chcemy mieć wszystko szybko i łatwo.
Osiągnięcia niestety nie przychodzą same. To procesy długofalowe. Trzeba wiele wysiłku i ciężkiej pracy, żeby mieć wyniki. Najlepszym tego przykładem są sportowcy, którzy pracują wytrwale, z ogromnym wysiłkiem i w pocie czoła. Nie jest to widoczne dla tych, którzy tylko podziwiają ich osiągnięcia. Talent to około 3% sukcesu, reszta to ciężka, żmudna praca.
Żeby wyrobić w sobie nawyk, utrwalić jakąś praktykę, potrzeba od 21 dni do miesiąca. Dzisiejszy świat zachęca nas, żeby wszystko było teraz, natychmiast. Nie potrafimy czekać, jak dzieci chcemy już, teraz. Jeżeli czegoś nie otrzymujemy od razu, to się zniechęcamy i obrażamy. Rodzice robią wszystko, żeby zaspokoić dzieci w ich oczekiwaniach, potrzebach, zachciankach, często rekompensując własne braki. Przez to dzieci stają się aroganckie, zuchwałe i nie mają szacunku nawet do tych, którzy za nich oddają swoje życie. Współcześni rodzice są często rozczarowani własnymi dziećmi, ale konsekwencje swoich działań widzą dopiero z perspektywy czasu, kiedy niewiele już da się zrobić. Dlatego potrzebujemy mądrych, wymagających nauczycieli i przewodników, a przede wszystkim rodziców, aby od nas wymagali, wspierali nas, szczerze chwalili, cieszyli się z nami nawet z najmniejszych sukcesów, ale też pozwalali popełniać błędy. Wielką łaską jest mieć wymagających rodziców i nauczycieli. Doceniamy to dopiero po latach. Jako chrześcijanie często też myślimy, że jeżeli Jezus jest naszym Panem, wszystko za nas załatwi, że teraz nie musimy się tak dużo uczyć, bo na pewno pomoże nam na egzaminie. Nie ma większej pomyłki. Kiedy stajemy się uczniami Jezusa, powinniśmy pracować więcej, dawać dobry przykład, nie ściągać, nie oszukiwać siebie i innych nawet, gdy niektórzy dają na to przyzwolenie. Nie możemy być leniwi ani niedbali z tego powodu, że nikt nas nie widzi. JEZUS WIDZI. To kim jesteśmy naprawdę, objawia się właśnie wtedy, kiedy nikt na nas nie patrzy. Nie znaczy, że jesteśmy doskonali, ale nie może być w nas połowiczności, róbmy wszystko najlepiej, jak potrafimy – z MIŁOŚCI DO JEZUSA.
Jeżeli chcesz naprawdę być uczniem Jezusa, powinieneś mieć gotowość i chęć do podejmowania wysiłku i ciężkiej pracy. Potrzebujesz się zmagać. Potrzebujesz nagiąć swego karku. Musisz wymagać od siebie, nawet gdyby inni od ciebie nie wymagali /por. św. Jan Paweł II/.
Musisz być zaprawiony do wysiłku, do wytrwałości i wierności.
Cytaty do ROZWAŻANIA I MODLITWY:
• 2 Tm 2,3-13;
• Syr 2,1-18;
• Ps 18,32-37;
• 1 Tm 4,7-11.
(Niniejszy tekst jest fragmentem książki Marzanny Marii Oniśko pt. „Zbuduj dom swojego życia. Integralny rozwój człowieka”, Rozdział II – Sfera życia umysłowego, Podrozdział 10 Pokój pracy – Dyscyplina i chęci. Drugie wydanie tej książki można nabyć za pośrednictwem niniejszej strony www w zakładce „Sklep”)
